Wat wil je worden als je later groot bent?

Het is de favoriete vraag van elke arts. De co als het kind in de armen van het ziekenhuis terwijl het bevraagt wordt over haar plannen en dromen voor de toekomst. Als je zegt dat je het nog niet weet werkt de arts je in een soort automatisme door een stroomschema heen waarin je in drie minuten gesprek in de juiste richting wordt begeleid. Als je precies zegt wat je wil wordt je aangeraden toch wel je blik open te houden, je kan het immers nog niet weten; je bent nog maar het kind. Als je twijfels of overwegingen uitspreekt wordt je op het hart gedrukt dat je op een gegeven moment toch wel met oogkleppen op, op je doel af moet en als je even stil bent wordt er gevraagd of je überhaupt wel arts wil worden of misschien liever de politiek in gaat. Het enige wat deze goed bedoelde adviezen echt duidelijk hebben gemaakt? Je moet best sterk in je schoenen staan om je hart te volgen.