Expectatief

Misschien wel het breedste specialisme in de geneeskunde. Van schildklier tot pancreas, van gewichtsverlies tot hypercholesterolemie, de internisten draaien hun hand er niet voor om. Ik daarentegen voel me weer even verdwaald in het doolhof van mogelijke diagnosen. Onder begeleiding van enige B-symptomen hoop ik zowel de veel voorkomende als uiterst zeldzame ziektebeelden op het juiste moment in het juiste stukje dossier te krabbelen. Gelukkig ben ik niet geheel ongewapend het strijdveld ingestuurd. De internisten beschikken namelijk over een magisch stukje papier waarop het zorgvuldig plaatsen van een aaneenschakeling van kruisjes je dichter bij de eeuwige roem kan brengen. Waar zorgverzekeraars deals sluiten met ziekenhuizen, hebben de internisten duidelijk de handen ineengeslagen met het lab. De elektrolytbepalingen gaan als warme broodjes over de toonbank en in de tussentijd rest ons niets anders dan de bureaustoel in de relaxstand te positioneren. Of nee, dat zeg ik verkeerd; “een weloverwogen expectatief beleid te voeren”.