Eén uitsmijter graag

Verhit blader ik door het lichtblauwe notitieboekje dat na slechts twee weken onderzoek het best te vergelijken is met een dagboek bijgehouden tijdens een psychotische episode. Ik staar naar de pagina's bekladderd met dossier codes, opdrachten, "to do's", "don't forget's", vragen, methoden, doorgekraste ideeën en momenten waarop mijn pen in een incoherent patroon contact heeft gemaakt met het papier. In een ongemakkelijke positie heb ik mijzelf tussen twee dossierkasten klem gezet en probeer ik de bestofte klappers met baringsgegevens uit de kast te verwijderen zoals de foetus, naar wiens details ik zo gepassioneerd op zoek ben, ergens in het afgelopen decennium uit de desbetreffende vrouw is verwijderd. Het Thaise regenseizoen maakt dat ik permanent bezweet en gebaad in deet door het grensstadje beweeg. Al fietsend poog ik niet ten prooi te vallen aan de Chikungunya epidemie en mijn hoestprikkel te onderdrukken uitgelokt door de chili dampen die zich vanuit honger makende straattentjes vermengen met de lucht. Mijn begeleider ademt onderzoek en ik adem, met moeite, de vochtige lucht in die samen met het stof neer lijkt te slaan in mijn longen. Het productieproces van mijn master thesis als uitsmijter van geneeskunde. Langzaam, heel langzaam, beweeg ik van een gevoel van 100% arbeidsongeschiktheid naar enige vorm van capabiliteit. Nog 3,5 maand op de teller tot mijn "due date". Dat biedt perspectief. Toch..?