De middelbare school is voor altijd

Elk specialisme zit op een eigen heilig eiland waar de werkwijze en eventuele nalatigheid van andere specialismen over het algemeen uitvoerig worden bekritiseerd. Als coassistent mag je drie jaar lang eilandhoppen en eerste rang meegenieten van dit boeiende schouwspel. Tijdens de overdracht wordt er letterlijk in groepsverband strategie bedacht waarop je een ander specialisme ervan kan overtuigen dat dit toch echt hun patiënt is. Op de spoedeisende hulp vraagt de chirurg of de internist mee kan kijken die vervolgens luid klagend aan de telefoon hangt met haar supervisor. Dit weinig productieve dwarsbenen van de samenwerking tilt het totaal van zorg nou niet echt naar een hoger niveau. Toch vind ik ook wel enig vermaak in de trots voor het eigen specialisme en het groepsgevoel die blijken uit dit puberaal getinte gedrag. Hoe lang zou het duren?